Pierwsza cerkiew w Kolembrodach istniała już w połowie XVI wieku, od 1569 roku jako cerkiew unicka. Potwierdzone jest w dokumentach, że król Jan III Sobieski przekazał prawo do pozyskania drewna na remont świątyni. W latach 20. XIX wieku, staraniem ówczesnego właściciela Kolembród Józefa Dunina Borkowskiego, cerkiew została gruntownie wyremontowana.
W roku 1875 roku, w ramach represji na unitach, cerkiew została zabrana i przekształcona w prawosławną. Remontowana pod koniec XIX wieku już w 1918 roku została rekoncyliowana na kościół katolicki. Stan świątyni był jednak na tyle kiepski, że w latach 30. ją rozebrano. Być może z niewielkim udziałem drewna z rozbiórki, w latach 1933-1935 wybudowano nowy, drewniany kościół, który – kilka razy remontowany i odnawiany – służy miejscowym parafianom do dziś. Wyróżnia go kolor – świątynia jest bowiem błękitna.
Jest to drewniany, bazylikowy kościół, wybudowany na planie prostokąta, z dwiema kwadratowymi wieżami od frontu. Wewnątrz, w głównym ołtarzu, znajduje się obraz Matki Boskiej Kolembrodzkiej z pierwszego kościoła, ofiarowany przez króla Jana III Sobieskiego.
Kościół pw. Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Kolembrodach ma rangę sanktuarium maryjnego. I choć to miejsce kultu maryjnego, nie jest bardzo znane dla pielgrzymów spoza parafii – to tutejsi mieszkańcy wierzą w liczne cuda, które miały wydarzyć się dzięki modlitwom przed cudownym obrazem. Świadczy o tym m.in. archiwalna księga parafialna, zawierająca opisy licznych cudów i łask, które dokonały się dzięki wstawiennictwu Matki Boskiej Kolembrodzkiej.
