Oranżerie (pomarańczarnie) budowano w rezydencjach, ogrodach pałacowych, od XVII do XIX wieku. Służyły do hodowli roślin egzotycznych, jako ogrody zimowe, były również miejscem zabaw, spotkań towarzyskich czy przedstawień teatralnych. Oranżeria w pałacu Potockich uchodzi za perłę rokoka, jest arcydziełem klasy europejskiej.
Znajduje się we wschodniej części rezydencji Potockich, w parku, tworząc część założenia parkowo-pałacowego. Została wzniesiona ok. 1760-1763 r. według projektu Jakuba Fontany, który inspirował się projektem Jacquesa Francoisa Blandela. Wzniesiona na planie litery T, tworzącej prostokątny korpus właściwej oranżerii i prostopadły człon cieplarni dostawiony do elewacji tylnej. Obie części podpiwniczone, w piwnicach sklepienie kolebkowo-krzyżowe. Budynek jest jednokondygnacyjny z użytkowym poddaszem, murowany z cegły, otynkowany. Dach czterospadowy, kryty blachą. Korpus główny jest ustawiony frontem na południe. W dobudówce mieszczą się schody prowadzące na galerię części głównej. Centralną część budynku zdobi „Rydwan Apollina” – grupa rzeźbiarska autorstwa Redlera. Nad bocznymi ryzalitami znajdują się rzeźbione wazony otoczone girlandami kwiatów.
Za czasów Potockich oranżeria pełniła funkcję teatru. Dziś mieści się tu Radzyński Ośrodek Kultury oraz kino. W piwnicach od 1996 r. działa Galeria „Oranżeria”, w której organizowane są wystawy czasowe.